Reklame

Facebook

Tekstet dhe disa nga fotot e ketij blogu mbrohen nga legjislacioni mbi te drejtat e autorit.. Powered by Blogger.

Followers

Prej shumë kohësh kam dashur tju shkruaj, por me vinte zor.
Une jam nënë koti! E kuptova sot, që gocat, duke qarë, më thanë, pse nuk luan kurrë me neve, nuk të kam xhan, se ti më bërtet gjithmonë?
Kam nje vajze dy vjeç dhe nje 5.

Nuk më del koha te rri me to, sepse punoj pothuaj gjithe diten.
Kur kthehem kembet me bejne miza miza, nuk i duroj dot tekat, nuk kam nerva te luaj.
Burri eshte pa pune dhe me ndihmon shume, ndersa une jam kot fare.
Sot kur me tha ashtu, qava me te madhe, i kuptoj shume mire dhe e meritoj, por nuk duroj dot, kur ma thonë në sy.
Ndonjehere me duket sikur kane frike prej meje! Kur jam pushim nuk me afrohen fare!
Ju lutem o nëna më thoni një menyre, si tua fitoj zemren!
Ju faleminderit pa fund për ndihmën!

P. S
Tani që po ju shkruaj, ato po flenë ne dhomen e vet, mua me doli gjumi duke qarë...! Theksoj nuk e lë dot punen, qofte edhe te punoj me pak ore, se me ate mbahemi.
Faleminderit edhe një herë!

1 comments:

Bebevogelushe said...

E dashur nënë e faqes sonë!
Nuk është vonë për të filluar nga e para.
Fëmijët kërkojnë vetëm dashuri nga prindërit.
Zemra e tyre është tashmë tërësisht e juaja, të jeni e sigurtë, për këtë.
Ajo që duhet hapur është zemra juaj, pa u frikësuar, pa dyshime, pa druajtje...!
Lëshojeni veten në duart e tyre.
Sapo të shohin, se ju nuk mendoni për asgjë tjetër, veç tyre, do t'ju dëgjojnë dhe kuptojnë.
Përshëndetje të përzemërta!